Big up voor vernieuwde P

De ex-collega’s van P Magazine hebben hun blad de voorbije dagen onder handen genomen. Vanaf vandaag ligt de – om het met de woorden van Aimé Van Hecke te zeggen – gerestylede P in de winkel. Inhoudelijk is er nauwelijks iets veranderd, maar het blad is wel zestien pagina’s dikker geworden en heeft een nieuwe lay-out. Alhoewel, dat laatste klopt niet helemaal. De lay-out is niet nieuw, maar vernieuwd. Ik kreeg hem gisterenavond al in avant-première in de handen, tijdens de persconferentie van M!LF, het programma van Philippe Geubels en Jan ‘aka de Joeri’ Van de Looveren. Wel, ik moet zeggen: goed gedaan. De lay-out van de P ziet er nu uit als een verbeterde versie van de vorige. Vroeger stond alles nogal dicht op elkaar, nu krijgt het blad meer ruimte om te ademen. Een beetje zoals elk nieuw model van de VW Golf een mooiere versie van de oude was. Een leuk reclamespotje daarbij is de kers op de taart. Big up, P!
Zo’n oefening klinkt als een evidentie. Iedereen in medialand weet dat je nooit teveel veranderingen in één keer moet doorvoeren, maar dat je beter bewaard wat goed was en verbetert wat beter kan. Toch hebben ze dat duidelijk nog niet overal begrepen. Andere ex-collega’s, die van Het Nieuwsblad, kwamen vorige week ook met een nieuwe lay-out af. De krant ziet er nu uit als een kleurboek, waarin een peuter vooral zoveel mogelijk kleuren wilde gebruiken maar daarbij niet echt rekening hield met enige logica en al zeker niet met binnen de lijntjes kleuren. Het lijkt alsof het een besparingsoperatie was, voorafgaand aan de ontslagen die bij de krant gepland staan. Alsof een nieuwe lay-out is doorgevoerd waarmee eindredacteurs voortaan zelf de pagina’s kunnen vormgeven, zonder dat daarvoor nog lay-outers met een opleiding nodig zijn. Die trend staat wellicht elke krant te wachten, maar loop niet vooruit op de techniek, als die daar nog niet klaar voor is, denk ik dan.
Gevolg? Ik snap niet langer welk artikel op elke pagina het belangrijkste is. Ik zie nauwelijks nog mooie foto’s. Ik begrijp niet waarom de namen van auteurs met fluostift zijn ingekleurd, alsof het een studentencursus is. En, nog veel belangrijker, ik ben compleet mijn weg in de krant kwijt. En dat ik dat ben, tot daar aan toe, maar mijn schoonmoeder, jarenlang trouwe lezeres van de krant, is dat ook. En iedereen weet: als je iemand tevreden moet houden, dan wel je schoonmoeder.